အခ်ိန္နဲ့အမ်ွ စကၠန့္ေတးသြားက
တလွုပ္လွုပ္နဲ့ သြားေနေလရဲ့
ငါ့မ်က္၀န္းကို ၾကည့္ဖို့ အတြက္
နင့္ အလွက ငါ့စိတ္ကို
လွုပ္ႏိုးတာပါ.....
ညစ္ေထးေထး အလြမ္းတို့အတြက္
နင္ခ်န္သြားတဲ့ အရိပ္ကဘဲ့
ငါ့ဘ၀အတြက္
အဆီတ၀င္း၀င္း နဲ့ အမဲရိုးတစ္ေခ်ာင္းေပ့ါ။
ေမ်ွာ္လိုက္ရတာ......ကမၻာေၿမေတာင္
အထီးက်န္ဆန္ဆန္ ၿငိမ္သက္လို့....
ဒဏ္ရာမ်ားစြာ စြန္းထင္ေပက်န္ေနတဲ့
ဒီတံတားၿဖဴေလး ေအာက္မွာ
ငါ့ရဲ့ မ်က္ရည္ပင္လယ္နဲ့
စကား ေဖာင္ ေတြရွိေနေသးတယ္။
ေကာင္မေလးေရ......
နင္ေရးဆြဲခဲ့ တဲ့ သမိုင္းေၾကာင္းမ်က္၀န္းမွာဘဲ့
ငါ.... အခု ခ်ိန္ထိ အသက္ရွင္ေနထိုင္ဆဲဆိုတာ
နင္ေရာက္တဲ့ အရပ္က သတိရေပးပါ။
S.lin
Saturday, July 11, 2009
ေပ်ာက္ဆံုးသြားေသာ အရိပ္
Posted by lovelyvirus at 6:15 AM
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment